Natuurlijk is voetbal een veel leukere sport dan schaken. Je kunt verschrikkelijk uit je dak gaan, iemand de huid volschelden en toch als vrienden van het veld gaan. Je kunt hard lachen als iemand mis kleunt en daar compleet met hatelijke opmerking ("Lekkere bal!") dan ook nog eens doen alsof je een wereldgoal hebt gescoord. Heerlijk ook om totaal bezweet maar compleet ontspannen van het veld te stappen en de fijnste douche van de week te nemen. De laatste ronde van het OKH mondde uit in een voetbalwedstrijd tussen jong en oud. Het jongerenteam bestond uit grofweg Dieuwe, Jasper, Reimer, Boas en later ook Vincent. Het ouderenteam bestond uit Freek, Rik, David, ondergetekende met later Gerard Vernooij. Okee, zonder bijzonder jonge ouderen Freek en Rik hadden we het niet gered, maar vooral toen David zijn vizier iets lager had ingesteld, veegden de ouderen de jonkies van het veld. Zo! Lekker voor je! Eat that! Volgende keer revanche, mannen?


    Lekker ballen! 


Oh ja, er werd ook nog geschaakt.
 
In groep C kreeg Boas gratis een punt toegeworpen omdat tegenstander Jeroen Bensman afgezegd bleek te hebben. Toch jammer. Boas schaakte toen een verdienstelijk potje met A-groep speler Gerrit Wolters en verloor eervol. Hij moest toen wachten op de uitkomst van de partij tussen Jac van Dam en Jan van der Werf die zou bepalen of hij alleen de derde plaats (met prachtbeker!) zou bemachtigen. In de vorige ronde verrichtte Jac een wonder door een slechte stand te winnen, nu slaagde hij er in om vanuit een gewonnen positie te verliezen. Wederom kon ik door mijn eigen spannende partij niet zien wat er gebeurde, maar Jan was blij met het punt en won dankzij een half weerstandspunt meer t.o.v. Boas de bokaal voor de 3-e prijs. Respect Jan! Aan de top bleef alles het zelfde: Jan van Delden had vooruitgespeeld en gewonnen van Co Veenbrink en Rob vd Steenhoven had hetzelfde gedaan tegen Peter Peters, hierdoor werd Rob kampioen en eindigde Jan op de tweede plaats in de C-groep. Het moet gezegd dat ze er met kop en schouders bovenuit staken en beide topposities volledig verdiend waren.
 
In de B-groep was Reimer al één ronde voor het eind kampioen. Hij onderstreepte zijn voortuitgang nog eens met een gestroomlijnde overwinning op Piet van Dam. De doorbraak e4-e5! was er één uit het boekje en ik ben erg benieuwd hoe Reimer het volgende jaar gaat doen in de A-groep. De tweede plek werd ingenomen door Willem Lakeman die blij zal zijn geweest zich gehandhaafd te hebben tussen de aanstormende jeugd. Ook Dieuwe liet de laatste ronde weer eens zien dat hij met de week beter wordt. Kees Maas heeft geen kans gekregen en toen hij Dieuwe wel een kansje gaf maakt deze het genadeloos af.
 
in de A-groep werd in de slotronde nog volop gestreden. Philip en Joop belandden (ongewild?) in een ingewikkelde Grünfeld indiër. Het leek allemaal erg symmetrisch en onschuldig, maar Philip slaagde er als eerste in zijn stukken actief te laten samenwerken. Joop lukte het niet het tij te keren en Philip behaalde een prima overwinning. Rick leek tegen Nick met voordeel uit de opening te komen, maar toen hij stukwinst liet liggen, hield Nick de partij keurig remise. Aan de eerste twee borden was veel spektakel te zien. Gerard Vernooij strafte frivool openingspel van Freek hard af. Met een goed getimed e4-e5-e6! werd Freeks koningstelling uiteen gereten. Het tegenspel van Freek op de damevleugel kwam te laat en Gerard won fraai. Ik moest toen winnen van Jan de Jonge om eerste te worden. Jan speelde een systeem tegen me dat ik hem enige tijd geleden had aangeraden, de rat! Hij speelde dat ook nog eens onaangenaam sterk en ik moest alle zeilen bij zetten om in de partij te blijven. Na eerst een pionoffer en daarna een stukoffer creeerde ik de benodigde chaos op het bord. Jan mistte twee keer de beste voortzetting en toen was het plotseling uit. Was ik weer kampioen geworden! Toch is het niet meer de vraag of, maar hoe snel de jeugd mijn hegemonie zal doorbreken de komende jaren. Moet ik me toch weer gaan toeleggen op voetbal.


    Een aantal bekerwinnaars...
 


Gerard Rill

Een kwartier na aanvang van de voor ons beslissende wedstrijd om het kampioenschap begonnen de spelers van Amersfoort 4 binnen te druppelen. Ze zagen er uit als geslagen honden: gebogen hoofden, smoezelige regenjackjes, ongepoetste schoenen. Ze zouden hier liever niet zijn. Niemand kwam hier om lekker vrijuit een potje te spelen, nee, er was alleen een gifbeker die leeggedronken moest worden. Zuchtend bewogen ze zich richting schaakbord. Waar moet ik zitten? De witte koning moet toch op een wit veld? Hebben jullie een pennenbakje? “EEN PENNENBAKJE??” bulderde Piet, die er toen al schoon genoeg van had, “NEE, WE HEBBEN GEEN PENNENBAKJE!!! DAAR DOEN WE HIER NIET AAN! WIJ NEMEN ZELF ONZE PEN MEE!!!” Het laatste sprankje moed zonk de Amersfoorters in de schoenen. “Geen pennenbakje, ook dat nog.” Ik meende een gesmoorde snik te horen.

Ik was als eerste klaar. De partij duurde ruim 3 en een halve minuut, maar dat kwam vooral omdat ik uit beleefdheid extra lang nadacht. Na 9 zetten theorie kwam de eerste blunder, 4 zetten later de tweede. Overlopend van zelfhaat gaf mijn tegenstander direct op. Zijn koffie was nog warm, zijn koekje lag er nog. Ik durfde niets te zeggen.
Spannend werd het dus niet. Gerard won vanuit de opening een pion, daarna een stuk en zette toen zijn tegenstander maar snel mat. Riks tegenstander liet een enorme positionele fout vergezeld gaan van een remise aanbod want hij moest de volgende dag solliciteren. Rik liet hem lekker vroeg naar huis laten gaan, maar wel met een nul natuurlijk. Henks tegenstander maakte een tijdje schijnbewegingen op de koningsvleugel, maar toen Henk daar genoeg van had maakte hij de partij met een paar harde klappen op de damevleugel uit. Vincent speelde een puike partij. Goede opening, pionwinst, stellingswinst en mat. Joop deed ongeveer hetzelfde, maar zijn tegenstander gaf met een pion en stuk minder ‘tijdig’ op. Nick liet zijn tegenstander bijna winnen, maar die durfde Nicks remise aanbod niet af te slaan. Freek heeft een klein hartje, dat bleek maar weer. Hij gaf zo maar een toren weg, maar deed alsof zijn tegenstander (die van het pennenbakje) een ingewikkelde combinatie briljant weerlegde. Schitterend gebaar van zo’n jonge knul, toch?

We zijn kampioen! Het bier vloeide rijkelijk tot Joop hoorde dat zijn zoon met een armbreuk in het ziekenhuis lag. Dat drukte de feeststemming wat. Laten we volgend jaar maar nog een keer kampioen worden, dan vieren we het echt, ok?

Wednesday evening's match against De Rode Loper, our closest rival, was one of the most important matches in the team's recent history. After achieving a creditable 4th place in the Promotieklaasse in 2007-2008, the loss of several key players between 2010 and 2011 (Lenze, Seth, Philip and Henk) resulted in a painful and relatively swift descent into the klasse 2. This evening was our chance to take the next step in our rehabilitation, and remove the last major hurdle on our journey back to the upper echelons of the SGS competition.
 
The match began promptly, with Rill, Hill and the rest of the Houten team sandwiched somewhat claustrophobically between our opponents. After settling into the match, most of us took the opportunity to stretch our legs and view the games "live" from the bar, where the positions were being projected onto a screen. As befitting for such a crucial match, the play progressed methodically, everyone aware that a mistake could be very costly, both individually, and for the team's chances.
 
On board 1, Gerard Rill elected to play the King's Gambit. Both players seemed well prepared and the game followed an established line of the Nimzowitsch Countergambit. The first critical shift in equilibrium came on move 15 when Gerard's Qe1 allowed black to win the d4 pawn. However, with the major pieces and a bishop still on the board, the game was far from decided.
 
While in the previous game I would have been "out of book" after white's second move, Gerard Vernooij playing on board 2 defended against 1.e4 with the much more familiar 1...c6. In the resulting exchange variation of the Caro-Kann defence, black played an early Qb6 but then passed on the opportunity to capture the b2 pawn in favour of developing his light-squared bishop outside the pawn chain. A very positional game ensued with white slowly building up pressure on the queen side. The first significant mistake again went in favour of our opponents, with Gerard's 29th move allowing white to win a knight and achieve an active position for the cost of two pawns.
 
Freek on 3 played the Taimanov Attack against the Benoni, retreating his bishop with 10.Bc4 rather than the more common Bd3 or Be2. A few moves later, black was unable to resist the temptation to win a pawn, even if it meant trading his important dark squared bishop for a knight. After a few small inaccuracies from both players, the game moved into a finely balanced phase in which Freek sought to exploit the weakened dark squares around his opponent's exposed king.
 
Top scorer Rik as black played a closed Catalan against former Houten team member Seth van der Vegt. Seth opted to push his a-pawn aggressively up the board, sacrificing his c-pawn in the process in order to apply pressure along the h1-a8 diagonal. Rik proceeded to consolidate his position and won a second pawn after Seth's over-ambitious advance of his d-pawn. With white unable to make further progress, Rik set about coordinating his pieces to support his own pawn advance.
 
My game on board 5 transposed into a Dutch defence and I was relatively content to reach a playable middlegame in which the only obvious plan for me seemed to be to expand on the queenside. However, while the plan was clear, the method of execution was less so, and I ended up taking far longer than necessary only to find the wrong move, throwing away my early advantage and allowing my opponent's light-squared bishop to enter the game. With my opponent primed to mobilise his pieces against my king, and no obvious weaknesses in his position, an unexpected blunder allowed me to capture his e4 pawn. It was now a question of consolidating my kingside, but thirty minutes down on time, the pressure was still acute.
 
On the neighbouring board, Vincent played a Pirc defence and after white's uncommon 5.h3 was presented with the interesting tactic of 5...Nxe4, a possibility that became even more attractive two moves later. After some indecisive middlegame play by his opponent in which he retreated first his knight and then both bishops onto the d-file, Vincent's premature b5 push gifted his opponent the a-pawn. Within a few more moves Vincent's position was becoming increasingly precarious as his opponent cleverly engineered a pair of connected passed pawns on the c- and d-files.
 
Henk, whose return last season coincided with the team's reversal of fortune, played the anti-Marshall 8.a4 line of the Ruy Lopez. After opening up the a-file and trading a pair of rooks, the game progressed with the exchange of three further pawns and a knight for a bishop. With the position finely balanced until black's weak 21...Nh4, Henk overlooked or underestimated the strength of 23.Bxf7 but nonetheless had a promising position with which to fight for the win.
 
Team captain Joop played the Nimzo-Indian defence with a seemingly premature 6...Ne4. However, the knight remained unchallenged and by the time all the pieces were developed black could be satisfied with a solid, if somewhat cramped position. Passing up on the opportunity to create some counterplay with an a5 push, Joop instead elected to sit and wait, giving his opponent time to line up his major pieces on the a-file and eventually capture the a-pawn. With the queenside under control, and Joop's pieces unable to get into the game, his opponent switched attack to the opposite flank and won a second pawn with the clever 38.Bxf5. With two protected passed pawns for his opponent, Joop's chances of holding out in the end game looked remote.
 
With 13 minutes remaining on my clock and my opponent deep in thought with about 40, I made my final visit to the bar area to prepare myself for the approaching time scramble and assess our prospects on the other boards. All the games were still in progress and while Henk had a promising bishop and pawn endgame and seemed unlikely to lose, the positions on the other boards were still too unresolved to call a clear verdict.
 
Within 10 minutes of returning to my board, and unbeknown to me at the time, Henk's game ended in a draw, his opponent rescuing a half point with a nice bishop sacrifice. A few minutes later, Gerard Rill scored our first win after his opponent inexplicably blundered a bishop and was left with a lost position. Next, possibly due to time pressure, Freek's opponent miscalculated and gave away a knight in the mistaken belief that 30...Qf2+ was winning. Freek kept his cool and realizing that his opponent was unable to capture his queen, played Kh1 and won the game shortly after.
 
The remaining games ended within minutes of each other, Rik converting his two-pawn advantage into a convincing win, Vincent forced to resign after walking into a pin in time trouble (albeit in a losing position), and Joop, struggling hard to defend against his opponent's advancing pawns, eventually forced to resign under an imminent threat of checkmate. In my game, with a minute on the clock, my attention had switched to survival rather than victory, and to the disbelief of my onlooking teammates I was too quick to accept a draw in a clearly winning rook-and-pawn end game. Fortunately, although a piece for a pawn down, Gerard Vernooij was able to create some uncertainty in his opponent by advancing his a-pawn, and after the unnecessary 52.Ng6+ managed to win the piece back and secure the vital last half point we needed for memorable victory.
 
Finally, after 4 seasons in the chess "wilderness", the chance to play in the Promotieklasse is ours to claim. Let's make sure we finish the job!
 

De 6-e ronde van ons dierbare OKH kende relatief weinig verrassingen. Vrijwel alle aanslagen op de kopposities in de verschillende groepen werden bekwaam gepareerd. Was het dus een saaie ronde?  Echt niet! Er werd weer hard gevochten op praktisch elk bord en de bloedspetters moest aan het eind van de avond weer van de muur worden gehaald.
 
Wat dacht u van het toptreffen in groep C tussen Jan van Delden en Jac van Dam?



Jan leek gestroomlijnd op zijn vijfde overwinning af te stevenen. Hij bouwde op zijn eigen rustige manier een prachtige koningsaanval op, gesteund door een beest van een inktvis op d6 (zie vorige verslag). Ik vreesde voor het leven van Jac, zeker toen hij een stuk leek te verliezen. Hoe Jac het er uiteindelijk levend (ofwel met een remise) van af heeft gebracht heb ik gemist, maar Jac moet een klein wonder hebben verricht. Jans belangrijkste concurrent Rob vd Steenhoven offerde tegen Menno van Dijk een pion voor een aanval. De gaten ronds Menno’s koning werden groter en groter en toen Rob een stuk won liet hij zijn prooi niet meer los. Dat betekent dat Rob nu een half punt voorsprong heeft op Jan met nog 1 ronde te gaan. Jasper vd Rijst en Boas Rill hadden erg veel respect voor elkaar. Boas won een pion in de opening, maar toen hij een sterk stukoffer van Jasper toe liet kwam zijn koning in groot gevaar. Jasper zag het echter niet zo maar tot winst leiden en besloot voor eeuwig schaak te gaan. Peter Peters en Co Veenbrink speelden een bloedspannende partij. Co kwam wat beter uit de opening en won in het middenspel een stuk. Het gevecht leek toen pas echt los te barsten. Peter vocht voor wat hij waard was, en dat was heel wat. Co moest alle zeilen bijzetten om de winst binnen te halen maar het lukt hem wel!
 
In de B-groep had Johan Onnink de (twijfelachtige) eer om Reimer Weits af te stoppen. Na een rustige italiaanse opening drong Reimer met zijn dame op b6 de zwarte stelling binnen. Het werd wel bijzonder hinderlijk toen de dame c7 bereikte. Johan vocht voor wat hij waard was, maar ook hij moest uiteindelijk voor Reimer het hoofd buigen. Met een punt voorsprong en nog één ronde te gaan moet het wel gek lopen als Reimer er niet met de winst vandoor gaat! Naaste concurrent Willem Lakeman speelde het gevaarlijke Göring gambiet tegen Kees Maas. Kees nam de pion en verdedigde zich lang en taai. Maar toch hield Willem het initiatief en toen Kees zijn eigen kansen wat overschatte was Willem er als de kippen bij om het punt binnen te halen.
 
In de A-groep werd een vrijwel compleet programma afgewerkt. Nick Hill speelde tegen Joop Jentink een soort Londens (!) systeem, zonder c4 maar met een paard op c3. Joop had moeite met het activeren van zijn stukken en toen die paar actieve waren afgeruild, trok Nick ten aanval tegen de zwarte koning die slechts beschermd werd door een aantal pionnen. Joop werd niet mat gezet maar verloor teveel pionnen om nog een partij te zijn in het eindspel. Henk Struikmans en Jan de Jonge speelde een versnelde draak, nou ja, versneld! Ik had het gevoel dat de opening ongeveer 6 uur duurde en toen iedereen al bijna naar huis was won Henk in het late middenspel een toren en de partij.



Rik speelde een model Catalaan tegen Gerrit Wolters. Ook hij kreeg een inktvis op d6 en bracht een fraai schijnoffer dat leidde tot een gewonnen eindspel. Ik moest mezelf in de titelrace houden door te winnen van Freek Busstra. Dat is niet eenvoudig, zeker niet toen ik misgreep in een op zich gunstige openingstelling. Freek leek gevaarlijk tegenspel te krijgen, als hij erin zou slagen al zijn troepen te mobiliseren. Dat laatste lukte niet op tijd en ik kon de zwarte stelling opblazen. Philip Verlinde maakte het met een pionoffer Gerard Vernooij erg lastig in de opening. Maar Gerard vond een schitterende uitweg (zie foto).



Hij heeft hier net Le7-f6! gespeeld, waarna zwart de aanval afslaat en zijn gewonnen materiaal kan proberen te verzilveren. Dat lukte! De Gerards blijven hierdoor in een nek-aan-nek race voor het kampioenschap. De laatste ronde zal hier de beslissing moeten brengen. Ik zie jullie graag op de slotronde met BBQ (!) op 16 mei!
 
Gerard Rill