De lokale pers heeft inmiddels lucht gekregen van de prestaties van de schaakvereniging in Houten. Vorig jaar het kampioenschap en dus nu een stapje hoger. Ook dit jaar verschijnen we met een sterk team in de eerste klasse en daarmee wordt meteen al de doelstelling duidelijk voor dit seizoen: meedoen om de hoogste plaatsen!

Na een gelijkspel uit de eerste wedstrijd was het maandagavond de vereniging SSC 1992 uit Soest die op bezoek kwam. De pers had zich ondertussen verzameld op de perstribune en het publiek stroomde langzaam binnen.
Freek op bord 5 en ik op bord 3 kwamen maar moeizaam uit de opening, wat leidde tot wat geroezemoes vanuit het publiek. Beiden dreigden we door ruimtegebrek en passieve stellingen een moeilijke avond te krijgen. Gerard Vernooy, de man in topvorm op bord 2, wist de toeschouwers wat te bedaren door sterk uit een koningsgambiet te komen. Joop op 8 had een vertrouwde Engelse opening op het bord en ook dat gaf vertrouwen.
Gerard Rill bleek weer eens van onschatbare waarde te zijn op bord 1. Hij ruilde in een Pirc zijn witveldige loper tegen een paard op h3, waar een toren kwam te staan. De coördinatie van wit was al snel verdwenen en eigenlijk voordat iedereen het middenspel had bereikt, had Gerard ons eerste bordpunt al binnen.

Door een paar verrassende zetten van mijn tegenstander in de opening en waar ik zelf verzuimde de natuurlijke zetten te blijven spelen, belandde ik in een hopeloze stelling. Mijn stukken stonden eerder in de weg dan dat ze mooi samenwerkten, ik had zwakke pionnen en ook had ik niet gerokeerd. Ik baalde enorm, maar dit seizoen heb ik nog niet de vorm te pakken en moest de partij opgeven.
Gerard Vernooy had de aanval die hij kreeg uit de opening sterk opgebouwd. Al zijn stukken stonden actief en hij verpletterde zijn tegenstander met een schitterende aanval door het centrum.
Freek had ondertussen de aanval van zijn tegenstander overleefd en kon door goed tegenspel terugkomen in de wedstrijd. Gezien de stand in de wedstrijd kwamen ze remise overeen.
Het inmiddels uitbundige publiek stond weer helemaal achter ons en dat gaf een extra boost. Rik Vos op bord 4 kreeg een Wolga gambiet te verduren. Het lukte hem om het centrum keurig gesloten te houden en daarmee de zwarte loper op g7 te neutraliseren. Hij koos het juiste moment om zijn extra pionnen op de damevleugel op te spelen en de b-pion besliste de partij in Riks voordeel. Een puike partij! We zijn zeer benieuwd hoe Rik zich dit seizoen verder ontwikkeld, want ook Rik heeft de vorm goed te pakken.
Joop speelde een typische partij die we van hem gewend zijn. In de Engelse opening voelde Joop zich helemaal in zijn element en kreeg beslissend ruimte voordeel. De slotzet Lh7+! Verdient extra aandacht, een combinatie die mat in 3 mogelijk maakte.
De speciaal voor Nick overgevlogen Engelse pers scheen een lichtje over zijn partij op bord 6. Het zag er op het oog weinig spectaculair uit, maar zoals we Nick kennen heel gedegen en solide. De stelling kwam eigenlijk nooit los en resulteerde daarom ook in een terechte remise.
Henk Struikmans had een Siciliaan op het bord gekregen met gelijke kansen. Henk heeft al heel wat ervaring met externe wedstrijden en overlegde of hij de pot dichte stelling remise mocht houden. Gezien de stand in de wedstrijd besloot zijn tegenstander toch door te spelen en moest daarmee een winst forceren. Henk won eigenlijk snel een pionnetje en bleef keurig de beste zetten spelen en zijn actieve toren werd een nachtmerrie voor zijn tegenstander. Henk won een tweede pion in het eindspel en de taak was nu om de extra pionnen naar de overkant te brengen. De wedstrijd was inmiddels al gewonnen. Henk bleef cool tot het eind en hij haalde het laatste punt binnen wat de uitslag bepaalde op 6-2.
De spelers van Houten en SSC 1922 2 hebben er een uiterst vriendelijke en sportieve wedstrijd van gemaakt, er viel ook geen enkele gele kaart.
De volgende wedstrijd is op 9 december tegen het achttal van Rivierenland. Kaarten voor de verplichte bus combi zijn per heden beschikbaar. Komt allen!
 

Het eerste team van Houten is na een aantal jaren van verval eerste geworden en gepromoveerd naar de 1-e klasse onderbond. Wat betekent dat? Hebben we het lek boven en gaan we voort op de weg naar boven? Of is er sprake van een tijdelijk opleving en zijn we nog ver verwijderd van een stevige balans?
 
Laten we eens wat individuele prestaties bekijken:
 

De eerste echte herfstbui kondigde het eind van een lange schaakloze zomer aan. “Pap, ik heb best zin in schaken hoor, maar niet met een drijfnatte broek!” Het was de eerste keer dat mijn zoon Boas mee deed aan het OKH, altijd een groot moment, vooral voor de vader. Met toch weer een kleine 40 hongerige schakers in een gezellig volle Engel begonnen we weer aan een nieuw schaakseizoen. Voor de één een routineklus, voor de ander een sprong in het diepe en voor alle jongeren weer een kans om door te breken. Persoonlijk ben ik vooral nieuwsgierig naar die laatste groep, hoe gaan ze het doen, die gasten?
 
De C-groep kent weer vele nieuwe gezichten, toevallig op deze avond gekoppeld aan een paar routiniers. Co Veenbrink (volgens mij de te kloppen man in deze groep) speelde tegen Jeroen Bensmann. Het was een avontuurlijke partij, waar Co uiteindelijk overtuigend aan het langste eind trok. Een sterke start! Frank de Jong, al jarenlang deelnemer in de C-groep, trof het niet met Co van Bennekom. Toch had zwart de hele partij de overhand, won materiaal, maar Co kwam telkens weer sterk terug. Pas in het verre eindspel kon Frank zijn eerste punt bijschrijven. Jac van Dam had het niet makkelijk met Rob vd Steenhoven. Een rustige positionele partij werd uiteindelijk verrassend gewonnen door Rob. Het lag in de lijn dat Jan vd Werf en Menno v Dijk aan elkaar gewaagd zouden zijn. Maar nog voor ik mijn eerste koffie op had hoorde ik Jan achter me zeggen: “Maar je staat mat, man!” De jongste deelnemer van groep C was natuurlijk mijn held. Tegenstander Peter Peters speelde een uitstekende opening en toen Boas verzuimde een stuk te winnen, kreeg zwart een sterke aanval. Peter ging toen helemaal los en gooide er nog een stuk er tegenaan. Boas incasseerde het stuk koeltjes en zette zijn eigen koningsaanval op aan de andere kant van het bord. Na Boas’ dame-promotie werd mat onvermijdelijk en gaf Peter op.
 
De B-groep was nog niet op volle sterkte. Aanstormende talenten Reimer Weits en Dieuwe Bosch speelde een partij die ik met belangstelling volgde. Dieuwe kwam prima te staan na de opening, maar Reimer was degene die met kleine dreiginkjes bleef komen en uiteindelijk een pion won. En toen nog één, en toen nog één en toen …… won hij het toreneindspel makkelijk. David Scheers bracht Pieter Toxopeus snel in de problemen. Toen zwart een dame moest geven om mat te voorkomen gaf hij liever op. Oude krijgers Kees Maas en Johan Onnink, en de heren Piet van Dam en WillemLakeman waren allen aan elkaar gewaagd. Ze kennen elkaar door en door en hoewel ik niet zag hoe Kees en Willem wonnen, was de uitslag voor velen geen verrassing.
 
Ook de A-groep kende geen verrassingen. Dat klinkt als een dooie boel. Maar let op mijn woorden: hier wordt met ambitie op het scherpst van de snede gespeeld. Kersverse clubkampioen Freek pakte het Hollands van Kees Wassink hardhandig aan met het Staunton gambiet. Kees hield het hoofd echter bijzonder koel en verdedigde zich succesvol. Het eindspel met een pion meer leek een verrassende winst voor Kees op te leveren, tot hij door zijn vlag ging. Freek kwam zo met de schrik weg. Ander toptalent Rik Vos speelde Catalaans tegen Joop Jentink. Na wits d4-d5 was het duidelijk dat zwart het moeilijk zou krijgen, na d5-d6 was de strijd feitelijk gestreden. Een indrukwekkende overwinning! Jan de Jonge maakte de indruk de Sokolsky te hebben bestudeerd. Hij kwam prima uit de opening en had een kansrijke stelling toen tegenstander Gerrit Wolters pardoes een dame weg gaf. Gerard Vernooij pakte de Pirc van Vincent Verstege voortvarend en origineel aan. Zwart mocht wits zwartveldige loper ruilen, maar de open h-lijn en de zwakke witte velden van zwart gaven wit groot voordeel (veel zwart-wit combinaties in deze zin!). Vincent gaf eerst een stuk maar staakte de ongelijk strijd niet veel later. Ondergetekende speelde een spannende opening tegen Henk Struikmans, veel moois (Pc3-d5!) bleef echter in de kast. Na het verrassende Ke8xe7 was het zwart die een structureel voordeel van sterk paard tegen zwakke loper mocht koesteren. Dat gebeurde. De druk werd opgevoerd, het voordeel groeide en toen Henk een kwaliteit weg gaf had hij er geen zin meer in. Oud clublid Philip Verlinde is geen steek veranderd: hij vormt het bewijs dat je met een beperkt maar goed doortimmerd en agressief openingsrepertoire ver kunt komen. Nick stond de hele partij onder druk. Hij moest een pion geven, en toen nog één en toen ….. won Philip het toreneindspel makkelijk.
 
Zo, de kop is eraf. Het wordt een memorabel OKH seizoen, dat voel ik aan mijn water.
 

De uitslagen op een rijtje: