Ons achttal pendelt al een aantal jaar heen en weer tussen de hoofdklasse en de eerste klasse van de regionale competitie. Net te licht voor het grote werk, maar duidelijk beter dan andere eerste klassers. We worden echter steeds sterker in de breedte, dus de wil om ons te handhaven is zeker aanwezig.
Op 6 oktober was onze eerste wedstrijd en kregen we Oud Zuylen Utrecht op bezoek. Zij mistten Jaap van der Tuuk die geen uitwedstrijden meer speelt, en wij misten Luuk maar hadden in Pieter een goede vervanger. Gemiddeld waren zij zo’n 30 ratingpunten sterker.
De avond begint meestal rustig voordat de eerste contouren zich aftekenen. Deze keer was dat anders. Niet zozeer bij Peter, die een gambiet kreeg voorgeschoteld tegen Ed van Eeden die een aanvallersreputatie heeft. Dat kon alle kanten op. Johan stond ten Jan Maarten vd Bogaart al snel wat beter: meer ruimte en loperpaar. Freek daarentegen stond gedrongen tegen Ger Hageman zonder direct zicht op tegenspel. Vincent kwam tegen Evert de Graaf lekker uit de opening: kenmerkende geïsoleerde pion maar activiteit. Jan had het direct zwaar tegen de gevaarlijke aanvalsspeler Floris van der Blom die al snel door de linies heen brak. Joop kreeg tegen Harm Theo Wagenaar voor hem bekend spel op het bord. Joost stond tegen Piet Kooiman al snel gedrongen en moest verdedigen. Maar Pieter had al snel een heerlijke stelling tegen Wout van Veen, met witte paarden op d5 en b5.
De avonds had een slecht begin. Bij Jan de Jonge ging het direct vanuit de opening al mis. Bedreigd door loper, paard, toren en dame ging zijn koning mat op de damevleugel. Niet tot rokade gekomen stond de zwarte koning opeens op c6; dat liep niet goed af. De stand werd gelukkig snel gelijkgetrokken door Pieter. Zijn toelichting: in mijn partij op het laatste bord kwam met wit een Tarrasch verdediging op het bord. Wits laatste zet 7. Pdb5 (zie stelling) was niet de beste en bij goed spel staat zwart iets beter. Beter was 7. Pf3 of 7. Pc2 met gelijke kansen. In onderstaande stelling is 7 ... a6 de enige goede zet voor zwart waarnaar die beter staat. In de partij speelde zwart 7 ... d4. Dit idee komt in de Tarrasch vaker voor maar is hier niet goed. Na 8. Lxf6, gxf6 en 9. Pd5 krijgt wit de overhand.
De cruciale stelling was na de tiende zet van wit waarna zwart een minder goede zet deed en de kansen op een gelijke stelling vergooide. Speel de rest van de partij na in de player.
Hierna kon Johan een 2e winstpunt bijschrijven: ik wist met wit op bord 2 snel het loperpaar in handen te krijgen in een redelijk open stelling. Nadat zwart een lijn had geopend en de ruil van alle torens waren de witte lopers heel actief en toen ik mijn dame ook nog het centrum kon zetten was de stelling voor zwart zeer lastig. Hij gaf een pion weg en daarna gelijk op. De volgende uitslag kwam van Freek: ik speelde met zwart Konings-Indisch en kwam positioneel wat minder te staan maar na de opening kwam mijn paard op f4 en won ik door een tactiek een pion. Daarna wist ik de dames te ruilen en bleef er een toreneindspel over dat niet te winnen viel en door zetherhaling, Remise.
De volgende puntendeling was bij Peter. Mijn tegenstander had 2 pionnen geofferd voor ontwikkelingsvoorsprong en aanvalskansen, zie onderstaande stelling. Wit heeft alle stukken in het spel, heeft gerokeerd en verbonden torens en half-open lijnen. Zwart heeft nog weinig echte zwaktes (behalve d6),maar Lf8 doet voorlopig nog niet mee en de koning staat nog in het midden met een witte toren en dame tegenover zich. Dus tijd om me los te wurmen door een pion terug te geven. Dat lukte (zie player), en Ed zag geen winstplan meer, deed een scherpe zet en bood remise aan. Wat ik gezien de stand op de klok aannam.
Ondertussen stonden we dus zomaar 3 – 2 voor! En ook bij Vincent ging het de goed kant op: ik speelde met de witte stukken tegen de Caro-Kann-verdediging. Al snel wist ik een duidelijk ruimtevoordeel en ontwikkelingsvoorsprong op te bouwen. Door actief spel en het vroeg onder druk zetten van zwart kon ik het initiatief behouden. Mijn tegenstander had moeite om zijn stukken goed te coördineren, terwijl ik mijn stukken soepel in stelling bracht. Uiteindelijk pakte mijn tegenstander een pion, waardoor ik met een combinatie de kwaliteit en daarmee de partij won.
Dus minimaal gelijk spel met een 4 – 2 tussenstand. Maar wij wilden natuurlijk meer. Joop en Joost waren nog bezig maar stonden allebei slechter, en ondertussen was de tijdnoodfase aangebroken. Met minder dan 5 minuten op de klok. Spanning volop, zou een van hen het redden om remise te houden? Of zou de klok ergens tot een blunder leiden? Een hele serie toeschouwers eromheen die allemaal op hun tanden beten. De remisekansen leken bij Joop het hoogste: materieel gelijk, lopers van ongelijke kleur, alleen een vervelend geïsoleerd pionnetje, maar zijn tegenstander probeerde vanalles. En Joost stond gedrongen maar een soort stelling met bijna alles nog op het bord en voor beide spelers veel mogelijkheden om mis te grijpen……..
Joost: ik speelde met zwart een Siciliaanse Najdorf en kwam bij een voorzichtige voortzetting van wit goed uit de opening zonder echt aanspraak te maken op de winst. Met een 4-2 tussenstand bood Joost in een licht voordelige stelling met tijdnood aan beide kanten remise aan. Acceptatie hiervan betekende een zekere en belangrijke winst voor Houten. Mijn tegenstander keek zijn teamgenoten aan, en die gaven toe. Zodat onze eerste overwinning dit jaar een feit is!
Joop: ik speelde met wit een symmetrische partij waarbij beide kanten bleven hangen aan een slechte lopen. Het werd een tijdje keepen voor wit maar dat lukte prima. Gelukkig zag zwart over het hoofd dat offeren van 1 simpel pionnetje zijn zwakke loper opeens tot een monster zou promoveren. Door dat niet te zien bleef het schuiven en goed opletten. Toen de partij van Joost remise was, gaf mijn tegenstander ook toe en werd ook hier tot remise besloten.
Eindstand 5 – 3!
Volgende ronde uit tegen Woerden. Daar verloren we vorige keer ongenadig hard van met 7,5 – 0,5, dus dat kan alleen maar beter gaan! 😊
Peter